Sardunyaların sadece yeşil yapraklı daha çiçek açmadan önceki görünüşleri , hepimizin asıl bize ait olan bir öz kendiliğini henüz bulamamış halimize çok benziyor.

Yani kendimizi  gerçek anlamda tanıdığımızı zannettiğimiz bir yanılsamaya. Ayrıca bu çiçek açmamış haldeki sardunyaların yeşil yapraklarının kokuları ve renkleri birbirine nüans noktalarıyla da benzemiyor.  Cemalnur Sargut hocaya ait bir söz aklıma geldi  "Yedi renk, Allah'ın doksan dokuz ismi gibi asıldır.Ne enteresandır ki , haki yeşil, nil yeşiline , haki olmanın farklılığıyla düşman olur."
Bir gün yeşil yapraklı sardunyalara bütün dünyaya elbette gelecek olan kış mevsimi gelir, buz gibi soğuk havaya maruz kalırlar. Bazen de soğuk karlara ve soğuk esen rüzgarlara.  Bu hüzünlü durum uzun bir süre devam eder.Tıpkı biz insanlara zorluk yaşatan imtihanlar geldiğinde kolaylıkla gitmediği gibi. Bu zorluklar bize bir öğretmen gibi , hiç bilmediğimiz, bazen farkında olmadığımız gerçek kendimizi öğretmeye çalışır. Eğer kendimizle bu zorlu yüzleşmeyi cesaret edip yaşarsak ,bu yaşadığım zorluklar vesilesi ile kendimi nasıl daha iyi tanıyacağım ve bu zorluklar bana kendim ile ilgili ne öğretecek gibi sorular sormaya başlarız. Sonra hüzünlerimizi derinliğine yaşayıp,yaslarımızı tutarız. Ruhumuzdaki ağırlıklardan kurtulmaya başladığımız zaman, bir bakmışız ki sardunyalara bahar gelmiş, ruhlarında güneşler açmış ve onların üstündeki kara bulutlar dağılmış. Masmavi o güzel gökyüzü görünmüş. Güneşin gökyüzündeki o güzel duruşuna ve ilkbahar mevsiminin geldiğine sevinen yeşil yapraklı sardunyaların her birinin farklı renkte olan çiçekleri, yavaş yavaş açmaya başlamışlar. Yaz mevsiminin gelişiyle rengarenk parlak  görünen o güzel çiçekler tamamen açmışlar ve böylece birbirine çok benzeyen yeşil yapraklar alt kısımlarda ve geride  kalmış. Çok güzel bir görüntü oluşmuş. Bu hal insanların bir birliğin içinde farklılıklarıyla birlikte güzel  ve aynı zamanda onların gerçek kendiliğini bulduğu zaman, huzurlu olup  gülümsediğinde gözlerinde o ışığı gördüğümüz güzel enerji veren harika bir tabloya benzemiş.
Aslında yüce bir birliğin içindeyiz. Hepimiz birbirimizden özellikle farklı yaratılmışız.Aynı ailede yetişmiş evlatlar bile birbirine benzemiyor. Tasavvuf alanı insanlar arasındaki farklılıkları; Allah'ın insanlara sunduğu bir özgürlük , insanların birbirinin farklılıklarından bir şeyler öğrenmesine katkı sağlayan ve bizi zenginleştiren toplumsal bir güzellik olarak değerlendiriyor.
Herkes farklı olmalıydı,hepimiz bu dünyada kendimize ait olan yeri doldurmalıydık, kendimize özgü olan bu dünyaya gelme amacımızı sorgulamalıydık belki de. Bir söz vardı" Farklı olmak mı istiyorsun o zaman kendin ol, çünkü her insan özgündür. Fakat kendisi olmayı göze almak pekte kolay bir eylem değildir." diye.
 Bizim sardunyaların  güzel bir tablo oluşturma hikayesi mutlu bir son ile bitmiş.Herkes gerçek kendiliğini bulmuş, kendisinin değerli  ve Allah'ın yarattığı biricik kul olduğunu anlamış ve mutlu olmuş.Böylece tıpkı o mis kokulu,farklı renklerde olan parlak çiçekli sardunyaların birliği gibi insanlar da birlikte , dayanışma halinde mutlu ve huzurlu yaşamışlar :)

Öznur Ç. ÖZCAN

10.07.2021