Yaşam zıtlıklar ile kaim, hasta olmadan sağlıklı olduğumuz günlerin değerini bilemiyoruz. Sevdiklerimizin yokluğunda onların ne kadar çok önemli olduğunu ve hayatımızda sıradanmış gibi yaşadığımız her şeyin değerini onların eksikliğini hissettiğimizde anlıyoruz. Maalesef çoğu zaman aklımız zıt yaşantılar ile anlıyor ve öğreniyor. Candan Erçetin ‘in yıllar önce dinlemiş olduğum bu konuyu anlatan, bir şarkısındaki bu sözler hatırıma geldi  "Neden bilinmez acı çekmeden, neden görülmez günü gelmeden?." Bu şarkıdaki sözlerde anlatılan konu, bana çok anlamlı gelmişti o zamanlarda da.

Yıllar önce bir gün aile sağlık merkezimize pansuman yaptırmaya, üzerindeki kıyafetlerden bir inşaat ustası olduğunu düşündüğüm bir beyefendi geldi . Beyefendinin eli kanıyordu, hemen pansumanını yapmaya koyulmuştum. Bir yandan da elinin nasıl kesildiğini merak edip sordum. Bu küçük kazanın bir inşaat çalışması sırasında olduğunu anlattı. Pansuman bittikten sonra ellerine sevgiyle baktı ve ‘Bizim memleket Diyarbakır’da eli olmayan insana ölü insan derler’ dedi, teşekkür edip gitti beyefendi. Bu cümleyi ilk defa duymuştum. Eli olmayan insan, ölü insandır ne demek diye düşünmeye başladım. Tüm gün ellerimle yaptığım işlerimi takip ettim. İnanamadım kendime. Her an ve her an ellerimi kullanıyordum. Peki farkında mıydım sıradanmış gibi kullandığım vücudumdaki bütün uzuvların değerini, şükrediyor muydum?  Tasavvuf derslerinde Cemalnur Sargut hocamız ‘Kim her gün gözüm görüyor, bugünde işitiyorum, yemek yiyebildim şükür ki midem çalışıyor, bütün organlarım sağlıklı diye şükür ediyor? ‘ gibi düşündürücü sorular sorarak bizde bir farkındalık oluşturmaya çalışmıştı. Maalesef olumsuz yaşantılar ve zıtlıklar bizi terbiye etmeden bazen öğrenemiyoruz, anlayamıyoruz. Fakat hayatımız her şeyi tecrübe ile öğrenecek kadar uzun ve gereksiz değil, bazen yaşanmış hikayelerden de öğrenebilirsek, ders çıkartabilirsek çok daha verimli bir hayatımız olur sanıyorum.

Zıt oluşumların aynı zamanda tasavvufi öğretilerde hep birliğe ulaştırdığı ve mutlaka yaşam içinde olması gerektiği anlatılıyor. Yani zıt yaşantılar ile öğrendiklerimizin bize birliği, sevgiyi, şükür etmeyi öğretmeye çalışması gibi..

“Yaşamdaki zıtlıkları araştırıyorum. Çünkü eminim ki, zıtlıkları bulduğumda arasındaki ilişkileri ve benzerlikleri gördüğümde, ilişkilerin amansızlıklarının derinliğinde yatan unsurlar arası sevgi çekirdeklerini de bulmuş olacağım. “ demiş Kriton Dinçmen

 Birliği, şükür duygusunu anlayabilmek, hayatımıza uygulayabilmek duasıyla

Nefs ve Ruh,

Madde ile Mana, iki amansız rakip.

Mana pişman mıdır neden nefsi var ettim diye?

Mana pişman mıdır neden maddeyi var ettim  diye?

Peki ya;  madde ve nefs olmasaydı, ruh ve mana ne yapardı?

Öznur Çetin ÖZCAN

25.10.2021