Ben akşamüzerlerini ve akşamları çok severim. Sanki dünyadaki bütün problemler, sizi rahatsız eden konular (aynı kar yağdığı zaman, karın her şeyin üzerini bembeyaz kaplayarak güzelleştirmesi gibi)kötü noktalar kapanır, gecenin karanlığında her şey ve her yer daha güzel görünür. İşte Karaköy-Kadıköy vapuru iskeleye yanaşmış ve insanlar uzun bir kalabalık halinde vapurdan inerek ya yeraltı treni, ya minibüs ya da otobüs kuyruklarına yöneliyorlar. İskeledeki büfelerin renkli ışıkları ve Marmara denizinin ay ışığı altındaki(yaz başındaki müsilajlı hali değil, tabii!) güzelliği görülmeye değer. Yani hala bir deniz kokusu ve rıhtımda balıklı ekmek satan balıkçı teknelerini görebilirsiniz. İstanbul’un her yeri ayrı muhteşem akşam karanlığında! Boğaz köprüsünün değişen renk tonları harika! Sanki pırlanta bir gerdanlık gibi duruyor denizin üzerinde. Boğazda gelin gibi süzülen gemiler ve tekneler gözlerimizi bayram ettiriyor, seyretmeye doyamıyoruz. Galata Köprüsünün karanlıktaki ışıl ışıl görüntüsünü çok seviyorum! Burada hayat var, balık restoranları, neşeli kahkahalar ve yeme-içme sesleri! Tarihi yerlerdeki ışıklandırmalar; Anadolu ve Rumeli Hisarları, Dolmabahçe sarayı, Kuleli Askeri Lisesi harika görünüyor. Meydanlar bir başka güzel! Aslında dünyadaki her şehir akşam karanlığında masalsı bir güzelliğe bürünüyor ama İstanbul’umuz her yerden daha başka güzel! Ramazan aylarında özel ışıklandırılmış cami minareleri ve camiler içimize huzur veriyor. Bizler Maltepe ve Kartal civarında oturuyoruz. En yakın örnek, Maltepe Camisi. Akşam olunca huşu içinde parıldıyor. Nişantaşı, Beşiktaş, Taksim, Karaköy, Bakırköy sokakları muhteşem görünüyor. Mağazaların neonları ışıl ışıl net bir şekilde parlıyor. Ya koşuşturan insanlar? Kimisi evlerine, kimisi arkadaşları ile buluşmaya, kimileri de hastanelerdeki yakınlarına refakat etmeye gidiyor. İşte şu üç genç kız belli ki bir üniversiteden çıkmış, geliyorlar, omuzlarındaki ağır çantaları ile! Diğer liseli öğrenciler otobüs duraklarında bekleşiyorlar ve heyecanlı heyecanlı konuşuyorlar! Yaşlı bir adam bir marketten çıkmış, evine ağır adımlarla ilerliyor. Böyle çok insanlı kalabalık yerleri ve koşuşturmaları seviyorum. Mesela Kadıköy’ün Balıkçılar Çarşısı gibi… İnsanlar, satılan çeşit çeşit ürünler çok canlı! Buraya giren yaşadığını hissediyor. Aynı şekilde Mısır Çarşısı, Kapalı Çarşı da böyle! Çeşit çeşit dükkânlar, yiyecekler ve uluslar arası insanlar var. Böyle ortamlarda politika unutuluyor. Herkes aynı duyguyu taşıyor; yani iyi ki buradayım ve iyi ki bu insanlardan biriyim diye seviniyor. Işıklı, renkli dükkânlar göz kamaştırıyor! İnsanlar yalnız yaşayamaz! Yalnızlık Allah’a mahsustur. Dünyanın en güzel yerinde bile yalnız sıkılırsınız. Ben de bol insanlı yerleri seviyorum. İnanır mısınız girdiğim bir bankadaki insanları bile dakikalarca gözlemliyorum ve bütün insanlarımızı seviyorum. Çünkü hepsi güzel ve değerliler! Gecenin ilerleyen saatlerinde yavaş yavaş sessizlik çöküyor. Herkes gideceği yere varıyor ve etraf ıssızlaşıyor. O zaman biraz ürküyorum. Milan Kundera ’nın “ Var Olmanın Dayanılmaz Hafifliği “ kitabında sanırım şu cümle yer alıyordu.” Aslında karanlıkta, aydınlıkta olmayan hiç bir şey yoktur ”. Bu cümleden çok etkilenmiştim. Onun için karanlıkta da çok korkmaya gerek yok galiba… Gece boyunca çalışan taksiler, hastaneler, doktor ve hemşireler, hava alanları, gerçekten önemli hizmetler veriyorlar.! Aynı şekilde geceleri nöbet tutan askerlerimiz, karakol ve polislerimiz çok kutsal işler yapıyorlar. Belirli bir saatten sonra İstanbul’a gece sessizliği iyice çöküyor , insanlar ve bütün canlılar uykuya dalıyorlar. Böylece hayatımızdan bir gün daha hiç geri gelmeyecek şekilde eksiliyor! Güzel günlere hep birlikte, inşallah! SEVGİLERİMLE, SAYGILARIMLA,

Suna Selma GÜLGÜDEN

20.12.2021