KIBRISLIM, AŞKIM (Ömer Lütfi Taştanoğlu Anısına)

SERDAR TAŞTANOĞLU

05
Ağu

KIBRISLIM, AŞKIM (Ömer Lütfi Taştanoğlu Anısına)

05 Agustos 2022

Onu ilk kez askerlik hizmetini yaptığı sırada Edremit"te, komutanı Yüzbaşı Osman Nuri'nin evinde görmüştü. Komutanının lojmanına bir şey almak için uğradığında çaldığı kapıyı bu kez komutanın eşi veya çocukları yerine ışıl ışıl gözlerle gülen bir genç kız açmıştı. Bu beklenmeyen peri kızı onu kapıya mıhlamıştı. Ne söyleyeceğini bir an için unutan asteğmen Ömer Lütfi kapıda kilitlendiği kara gözlerin esaretinden kurtulunca şaşkınlığın yerini bu kez mahcubiyet almıştı. Hemen toparlanan Asteğmen çekinerek "komutanım beni emretmiş" diyebilmişti.

Komutanı kapıya gelip ona bir konu ile ilgili talimat verdikten sonra lojmanın bahçesinden hızlı adımlarla ilerleyerek atının sırtına seri şekilde atladıktan sonra beyninde fırtınalara dönüşen bir sürü sorunun istilasına uğramıştı. Kimdi ? Neyin nesiydi bu esmer güzeli kız? Komutanın misafirimiydi? akrabası mıydı ? Onu bir daha görebilecek miydi? Elleri her zaman çok terlerdi bu kez ellerinin hem terlediğini hem de titrediğini fark etti. Bir hamle ile sırtına atladığı atının üstünden son kez başını çevirip komutanının lojmanına doğru bakmak istedi. O anda irkildi. O esmer güzeli kızda kendini yarı açık tül perde arkasına kamufle ettiğini sansa da atlı süvariye baktığını gizleyememişti. Üstüne Yıldırım düşen ağaç misali Asteğmen Ömer Lütfi atını mahmuzlamasıyla küheylan ok gibi dört nala gözden kayboldu. Kendi lojmanına geldiğinde sigarası yaktı ve bu kızın kim olduğunu öğrenmesi gerektiğine karar verip, Postası Cemali çağırdı.

Cemal "Emret komutanım"

"Cemal evladım, Bugün Yüzbaşı Osman Nuri'nin evinde misafirlere rastladım. Senin kulağın deliktir. Komutana kimler gelmiş öğrenebilir misin?

Komutanım " sanırım Yüzbaşımın İstanbul'dan baldızı misafir olarak gelmiş Bir süre onlarda kalacakmış" .

"Aferin sana Cemal gidebilirsin"

"Sağol komutanım".

Gönlüne düşen bu korun ateşi artık bütün bedeni yakmaya başlamıştı. Çeşitli bahanelerle Komutanına uğramaya çalışıyordu. Üç çocuk sahibi Yüzbaşının hanımı Vahide hanım asteğmen Ömer Lütfi'nin davranışlarından gereken anlamı çıkarmıştı. Kız kardeşine bir ara " Bak canım bu asteğmen in mesleği öğretmenlikmiş çok çalışkan çok kaliteli yakışıklı bir genç. Tavırlarından sana ilgisi olduğunu hissediyorum.Sende ayni duygularda mısın? diye sorduğunda Kız kardeşi Süheyla'nın yüzü kızarıp başını öne eğince. " Tamam mesela anlaşılmıştır." dedi

Vahide hanım bir gün Edremit şehir merkezine inmek üzere Garnizonun kapısında araç beklerken Asteğmen Ömer Lütfi bu fırsatı kaçırmayarak yanına gidip "Komutanım Edremit'e sizi bırakayım. " diyerek hemen jeepini alır gelir. Vahide hanım da araca binince hal hatır sonrası konuyu açar.

" Bak evladım kız kardeşim bir süre sonra İstanbul'a dönecek. Sanırım karşılıklı bir ilgi yaşıyorsunuz. Babamızı o küçükken kaybettik ağabeyleri ben ve Yüzbaşı onun sorumlularıyız. Niyetin ciddi ise gerekeni yap" der ve araçtan iner.

Asteğmen Ömer Lütfi tam istediği durumu oluşturmuştu. Ancak kendi cephesinde büyük sorun yaşayacağını biliyordu. Çünkü Zile'nin tanınmış tüccarı babası analığı ve ona annelik yapmış ablaları asla onun İstanbul'dan bir kızla evlenmesini onaylamazlardı. Üstelik İstanbullu bu kız Kıbrıstan göç eden bir aileye mensuptu. Zaten ailesi ona Zile'nin tanınmış ailesi Cankutoğullar'nın kızı Safiye'yi almak niyetindeydiler.

Ömer konuyu mektupla ailesine bildirip ben burada tanıştığım Komutanımın baldızı ile evlenmek istiyorum. Gelin onu isteyin şeklinde yazdığı mektupa yanıt bile verilmedi. Zira aile çok kızmıştı.Verilmeyen yanıt "Nasıl olur bilmediğimiz Kıbrıslı bir kızla evlenmek isteme çüreti gösterirsin" tepkisinin net mesajıydı.

Bu kez Bursa'da kendisi gibi öğretmenlik görev yapan ortanca ablası aklına geldi. Ona yalvarır ifadeler içeren bir mektup gönderdi. Oda aslında ailenin ortak kararına imza atanlardandı. Ömer Lütfi diretti bir daha mektup yazdı. Acele Edremit'e gelmesini istedi. Abla yüreği dayanamamıştı Edremit'e geldi. İki kardeş kucaklaştılar. İkisinin de gözleri dolu doluydu. "Ablacım; ben aşık oldum. Gönlümün isteği doğrultusunda evlenmek istiyorum. Bizimkiler belli ki istemeye gelmeyecekler. Ne olur gel sen iste Canım ablam" ifadesine ablası " Peki ama babamgil beni de afaroz edecek bunu biliyorsun" ."Ama senin için göze alıyorum. Haber gönder, yarın istemeye gidiyoruz." dedi

O gece Asteğmen Ömer Lütfi heyecandan sabaha kadar uyumadı . Hatta bir ara atına atlayıp Edremit sahilinde dörtnala at koşturup, lojmana döndü. Kabına sığamıyordu.

Nihayet Kıbrıslı Beşiktaş güzeli istenmiş, nişan, nikah tarihleri belirlenmişti. Nişan Edremit'te, Nikah Beşiktaş'ta yapılacaktı. Her şey planlandığı gibi oldu. Tokatlı öğretmen Ömer Lütfi muradına ermişti. Kıbrıslı eşine ilk hediyesi "Kıbrıs güzeli" şiirini yazmak olmuştu. Bu mutlu çiftin üç çocukları oldu. Bendeniz de ortanca çocuk olarak çocuklarına ve birbirine düşkün ailemizin bir üyesi olarak dünyaya "Merhaba" dedim. Çift sevgiden oluşan büyük bir güç oluşturmuşlardı. Karşılarına çıkan her zorluğa birlikte karşı koyuyorlardı. Böylece Gebze, Kayseri, Malatya, Urfa, Çanakkale, Biga, İzmit, Bursa, Ankara'ya istemli veya istemsiz tayinleri bunları getirdiği maddi manevi çileleri, sıkıntıları sineye çekmek hiçbir zaman sorun olmadı. Kıdemli bir eğitimci olan ve eğitimin her makamını sırasıyla ; Öğretmenlik, Müdürlük, Müfettişlik, Milli eğitim Müdürlüğü, Şube Müdürlüğü, Daire Başkanlığı, Genel Müdür Yardımcılığı,Genel müdürlük ve Uzmanlık unvanlarının getirdiği görevleri başarı ile gerçekleştiren Ömer Lütfi'nin her daim cüzdanında Kıbrıs güzeli Süheyla'sının fotoğrafı bulunurdu.

Tokat kültürü ile yetişmesine rağmen eşi Süheyla'nın Kıbrıs kültürünü daha çok benimsemişti. Kıbrıs mutfağı ise onun favori tatları arasında baş sıralarda yerini almıştı. Eşinin akrabalarını çok sever çok önemserdi. Hele hele sonradan bacanak oldukları komutanı Osman Nuriye büyük sevgi ve saygısı vardı.

Kıbrıs barış çıkartmasından sonra sık sık Kıbrıs'a gidiyor orada olmaktan büyük keyif alıyordu. Oysa Evlendikten sonra Tokat'a bir daha hiç gitmemişti. Zaten Babası ve kardeşleri de Bursa'ya taşınmışlardı.

Bir vesile ile karısının tabi olduğu çifte vatandaşlık hakkından oda yararlanıp oda KKTC vatandaşlığı aldı. KKTC kimlik kartını her vesile herkese göstermekten çok büyük mutluluk duyardı.

Üç çocuk büyüdü evlendiler. Torunlar oldu aile büyümüştü. Onun Süheyla'ya olan sevgisi hiç değişmedi.

Ne yazık bir gün 81 yaşındaki Süheyla gece yarısı lavaboda şiddetli şekilde düştü. Panik heyecan korku dolu hastane günleri başladı. Canı, aşkı Süheylası felç olmuştu. Kendisi o sırada 84 yaşında olmasına rağmen ve çocuklarının "sen evde kalmalısın, hastaneye gelme biz sana güzel haberler vereceğiz" demelerini asla dinlemiyor günde iki kez hastaneye geliyordu. Yüzü solmuş rengi ruhsarı gitmişti. Çocukları ona da bir şey olacak diye üzerine titriyorlardı.Üç haftalık hastane serüveni sonrası Süheyla eve getirildi. Ancak sol tarafı tutmuyordu. Yüzün sol tarafı da şeklini kaybetmiş vaziyetteydi. Ona hasta yatağı alındı ve salonun ortasına kuruldu. Bakıcılar, çocuklar annelerine bir şeyler yapmak üzere çırpınıyorlardı. Ömer Lütfi ise salondaki koltuğunun yönün pencereden alarak tam Süheyla'sının karşısına döndürdü. Öyle ki saatlerce onu seyrediyor. Ara ara herkese talimatlar verip "Aman ha ona iyi bakın" diyordu. Bu izleme bir yıl aralıksız devam etti. Çok sarsılmıştı o güne kadar " Lütfi bey asla yaşının adamı değil maşallah çok dinç " dedikleri o Lütfi bey bir gün apartmanın giriş merdivenlerinden yuvarlanarak düştü. Sol kalçası ve sol omzu kırılmıştı. Oğlu Serdar en yakın hastaneye götürdüğünde onu muayene eden genç doktorun onun da duyacağı talihsiz bir üslupla "bu hasta yaşamaz" demesine üzerine oğlu bu hadsiz doktorla tartışmıştı.

"Hastanın yüzüne karşı nasıl bu yaşamaz" diyorsunuz ."Ben gerçeği söylüyorum ve bilin istiyorum"

Oğlunun yaptığı araştırma ne yazık doktorun teşhisini doğruluyorsa da hastanın yüzüne söylenmesi her zaman için kabul edilmezliğini koruyordu.

Teşhisin doğruluğunun genel gerekçesi kalçası kırılan hastanın kısa sürede ayaklanıp yürümesinin zaruri olmasına karşın , bizim hastanın omzunun da kırık olması nedeni ile bu işlevi yapamayacağı gerçeğiydi. Bu durumdaki hastanın yatalak olmasının kaçınılmaz olması ve başta pıhtı atması nedeni ile yaşamını devam ettiremeyecek durumda olmasıydı.

Ne yazık doktor bu gerçeği söylemekte bir beis görmemişti. Ancak doktorun dikkate almadığı bir kaç faktör söz konusuydu. Birincisi kararı verinin Tanrı olmasını, Oğlu Serdar'ın azmini ve Ömer Lütfi'nin Süheyla'ya olan aşkının oluşturacağı yaşama mücadelesini ne yazık bilmiyordu. Gerçektende doktorun dikkate almadığı tüm faktörler başladı ve evde 45 gün süren kanguru yürüyüşleri fizyoterapist çabaları iyi bakım ile Ömer Lütfi üç ayda eski haline dönüp büyük aşkı Süheyla'nın yatağının tam karşısındaki yerini y,ne aldı. Süheyla'sını izleme tam 2,5 yıl daha sürdü ve bir gün bakıcı her ikisine Çorba içirirken, Süheyla içmek istemedi ve gözlerini bir daha açmamak üzere yumdu. Herkes yıkılmıştı ama en çok Ömer Lütfi. Altmış yıllık aşk hikayesinin bir kahramanı ayrılmıştı. Eve koşan çocuklar, komşular üzüntülerinin yanında Ömer Lütfi için endişe ediyorlardı. Süheyla'nın cenazesi halıya kondu ve ilgililerin gelmesi beklenirken Ömer Lütfi'nin " Onu yerden alın ve yatağa koyun, O benim canım yerde üşüyecek" ifadesi herkesi şaşırtmış, korkutmuş ve duygulandırmıştı. Çocukları bu kez hastanedeki o patavatsız doktor gibi onun sevimsiz teşhisi koymuşlardı Ömer Lütfi için.

" Bu üzüntü ile babamız artık çok yaşamaz yakında Süheyla'sına kavuşmak ister "diye endişe ediyorlardı.

Ancak onlarda yanıldı. Ömer Lütfi 6 yıl Süheylasız yaşadı. Cüzdanında resmi ve oturduğu koltuğun tam karşısındaki duvara astırdığı büyük bir Süheyla'sının fotoğrafına bakarak yaşadı.

Kıbrıs güzeli Süheyla'sına kavuşmak için sanki 20 Temmuz 2022 Kıbrıs Barış harekatının yıl dönümünü bekleyen Ömer Lütfi , karısının bulunduğu kabire o gün konuldu. Böylece Kıbrıs'ın kurtuluş kutlamalarında oda Kıbrıslı aşkına kavuştu.

Serdar TAŞTANOĞLU

06.07.2022

16 Agustos 2022

Sevgili Serdar, kuvvetli kalemin , güzel Türkçen ve akıcı üslubunla, gerçek bir aşkın, güzel başlayıp, hüzünlü sonlanan , acı hikayesini çok güzel sunmuşsun. Kalemine sağlık, değerli arkadaşım. Anne ve baban ışıklar içinde huzurlu uyusunlar, böyle kadir- kıymet bilen vefalı bir evlat yetiştirmek çok az kişiye kısmet olan, bir mutluluktur.