“Sana bir şey söylemem lazım” Heyecanla bekliyordu arkadaşının ne anlatacağını. Konuşmaya karar vermiş, ancak halen tereddütlü gözüküyordu. “Seninle her şeyi paylaşabileceğimi biliyorum. Çok bunaldım ve çaresizim. Yıllardır nasıl dayanmışım diye şaşırıyorum kendime. Galiba insan gençken tahammül gücü daha fazla oluyor. Tabii bir de çocuklar var. Eşimin iş ortamında skandal yaratmamak için.. Allah’ım ne çok şeyi sebep olarak görmüşüm ben.” Az çok tahmin etmişti mevzuyu. Zaman zaman bahsi geçen şeylerdi. "Biliyorsun aile yapımız boşanmaya karşıydı, bir de üstüne çocukların tepkisi. Ancak dayanacak gücüm kalmadı. Eşim emekli,çocuklar büyüdü, annem –babam öldü daha kimin ne hatırına dayanmak zorundayım? Dünyaya bir daha gelecek değilim. “ Haklıydı, ne desin bilemedi. Yangına körükle gitmek de istemedi,” bunca yıl oturdun sus otur” demek de.Ona kalırsa da iyi dayanmıştı. Bazı insanlar bu tür konularda” belanı mı arıyorsun, kocanın içkisi –kumarı yok, seni aldatmadı. Çalışıp evine baktı yıllarca. Aç mı kaldın açıkta mı? “diye yorumlarda bulunuyordu. Tabii ki bu zihniyetler, hayatını garantiye almak isteyen, risk unsurunu hiç göze almayan, ve bir de yetişme tarzı ve kendini geliştirmeme döneminde bu kadarına kafası çalışan kişilerdi. “ Ne karar verirsen yanındayım” arkadaşım dedi. Sesli söylemedi ama, ayrıldığı zaman arkadaşının huzura ereceğini biliyordu. Belki aç –susuz kalmamıştı ama duygusuz ve sevgisiz yıllar geçirmişti. Açlık sadece karın doyurmakla ilgili değildi. Her şeyden önce insan olduğunu hissettiren, yanı sıra kadınlığına önem veren bir hayat arkadaşı istemek çok muydu ? Oturup sohbet edebileceğin, bazen de hiç konuşmadan huzur içinde saatleri paylaşabileceğin, sevdiği tatlıyı yaptığında mutlu olacağını bildiğin birisi olmalıydı hayatında.Adet yerini bulsun diye gül alan değil, sevdiği çiçek karanfili getirendi istediği. Aslında fazlasını değil, olması gerekeni arzuluyordu. O gün orada kaldı sohbet. Bir daha konusu açılmadı. Herhalde o dönemde paylaşma ihtiyacı vardı arkadaşının, konuştu, anlattı, çözüm bulamadı ve hayatına devam etti. Ara ara görüştüler. Hiç sormadı ne yapmak istediğini. Bir müddet sonra arkadaşında sağlık sorunları baş gösterdi. Üzüldü, çektikleri bir yerinden çıkacaktı elbette buna da şükür diye geçirdi içinden. Arkadaşı aradı uzun bir müddet sonra. Hoş-beş faslını geçtiler ve asıl konuya geldiler. “Vazgeçtim, boşanmıyorum” dedi.” “ Ne güzel demek eşinde olumlu gelişmeler söz konusu “ diye sevindi. “ Yok aslında bana büyük ikramiye vurdu “ diye devam etti arkadaşı. Daha da şaşırmıştı. “ O kadar mı değişti “ “ Vallahi çok şaşırdım.” Gülümsedi arkadaşı” Hayır yanlış anladın, bana piyangodan büyük ikramiye çıktı “ Önce şaşırdı, sonra “ tamam işte ne güzel hemen boşa kocanı, bak ne güzel olmuş, sakın ona da bu konuda bir şey söyleme. Allah’ın sevgili kuluymuşsun “ diyerek sevincini belli etti. “ Ama ben hiç öyle düşünmedim. Tam boşanmaya karar vermişken gelen bu ikramiye, acaba bana bir uyarı mı ? Yuvanı dağıtma , şaşırma otur evinde diyor Allah bana . Yapamam , bu kadar para ile çekip gidemem “ . Ne kadar güzel yürekli bir arkadaşa sahipti. Kendisi olsa o şartlarda ikramiye çıktığını bile söylemez, boşanır, 1-2 sene sonra parayı yavaş yavaş ortaya çıkarırdı. Bu kadar para söz konusu olunca zaten adam , en az yarısını almadan bırakmazdı ki. Geçen sürede arkadaşının eşi parayı görünce şaşırdı, kendisine bir sevgili edindi, eşinin parası ile hovardalığa kalkışınca çocukları öyle bir tepki verdiler ki 5 kuruş almadan boşandı gitti. Rabbim herkesin gönlüne göre bir hayat nasip ediyor herhalde.

Ayla BEŞER

19.11.2020