Telefonu eline aldı bir süre düşündü.Uzun zamandır aramamıştı.Bundan sonra da tekrar iletşime geçmek istemiyordu.Dön dolaş hep aynı şeyler.Ama o fotoğraf makinesini de ona yar etmek istemiyordu.Çok severek almıştı yıllar önce.Bir gün "tatile çıkacağım,senin makineyi verirsen sevinirim demiş üstünden de 5 yıl geçmişti. Neredeyse 3 yıldır zaten hiç konuşmuyorlardı. Aramaktan vazgeçti. Numarasından engeli kaldırıp mesaj yazdı.

" Merhaba,sanırım fotoğraf makinesi ile işin bitmiştir.Rica etsem Osman'ın dükkanına bırakır mısın?

" Pardon ,siz kimsiniz? Ne fotoğraf makinesi,Osman kim?Bir yanlışlık oldu galiba"diye bir cevap geldi.

"Yıllardır kimin fotoğraf makinesini kullanıyorsanız ben o kişiyim. Tabii herkesten toplamadıysanız. Şimdi ben seyahate çıkacağım,bana lazım makine"

"Yaşlandım ben artık,pek hatırlamıyorum herşeyi.Sanırım siz  Gülbahar hanım olmalısınız.Geçen sene babamı ziyarete köye gittiğim zaman orada kaldı makine.Bu sene gitmiyorum.Ancak önümüzdeki sene getirebilirim."

Aklı sıra unutmuş numarası yapıyordu.Karşısındakini aptal yerine koymasına hep sinir olmuştu zaten.

"Tamam getirince mailden haber verin.Önceden bilgim olsun Osman'a haber vereyim."

"Yanlış olmasın bu sene değil,önümüzdeki yaz gideceğim."

İyice sinir olmuştu.Ama inat ediyordu.Alacaktı makinesini.

"Ömrünüz  yeterse artık getirirsiniz" Madem yaşlanmıştı,bu söylemi de hakketmişti.

"Son cümle hoş olmadı ama kalan hatır için susacağım" .....

Beklediği tepki oluşmuştu.

Günlük hayatına devam etti.Seneye yine ararım ,hatta kışın arar gelen olursa getirsin diye hatırlatırım diye düşündü.

Bir hafta kadar sonra  öğlen saatinde telefonu çaldığında O'nun adını görünce şaşırdı.

"Efendim?"

Duymuyor musunuz telefonu?

"Duymuyorum,ne vardı?"

"Ben 1 saattir Osman Bey'in dükkanının önünde bekliyorum.Hani haber verecektiniz.Kapalı burası ne yapayım makineyi?"

"Bekleyin ,arayacağım sizi " diyerek kapattı telefonu.

Cidden yaşlanmıştı herhalde beyin olarak.Seneye getireceğim dediği makineyi hiç haber vermeden getirmiş bir de söyleniyordu.

"Osman nerdesin? Biri sana benim makineyi bırakacaktı."

"İşim var , karşıya geçtim ben,yandaki peynirciye bıraksın."

"Alo,Osman'ın dükkanının yanındaki peynirciye bırakıp,Osman alacak derseniz uygun olacak.

Bekliyorum ben, kapatmayın teli,bir durum olursa müdahale ederim

",Pardon bu makineyi size bırakacağım,Osman bey sizden alacak Teşekkür ederim."dediği anda,tamam oldu iyi günler deyip kapattı teli.

Devamında numarayı yeniden engelledi.İçinin yağları erimişti.Kendisine de hayret ediyordu aslında,ne zaman böyle olmuştu.Hiç yakışmayan tavırlardı.

Aslında biliyordu değişimin ne zaman başladığını.Annesi hastanede yattığı zaman psikiyatristen de destek alıyordu.Hastalığının strese bağlı ve yapısının da çok hassas olduğunu söyleyen doktoru böyle bir desteği şart görmüştü.Annesinin hayatını anlamak için kendisiyle de görüşmüştü pskiyatrist.Seyhan hanımdı doktorun ismi.Çok tatlı bir kadındı.Annesine normalin üstünde bir ilgi gösteriyordu.Bir gün birlikte ziyaret etmişlerdi Seyhan hanımı.Sohbet sırasında "aman anne bırak kimin ne hali varsa görsün.Taktın temizliğe ,b... İçinde yaşayacak olan onlar,sağlığına bak " demişti.Annesi  hemen kaşlarını çatmış,yine de en kibar haliyle " Gülbahar kızım .".derken bir kaşı ile de doktoru işaret etmişti .

Seyhan hanım hemen müdahale etmişti annesine." Bırakın Allah aşkına ,kızınız içinden geldiği gibi konuşsun.Doğrusunu yapıyor.Her şeyi ve herkesi düşünerek yaşarsa,olmadığı gibi davranır kişiliğini zorlarsa yanlış yapar aslında. Baksanıza kendinize.Halen ayıp olacak endişesi taşıyorsunuz. Kibar olmak elbette çok güzel,ancak insan tepki vermesini ve deşarj olmasını da bilmeli.Rahat bırakın Gülbahar hanımı.Sonu sizin gibi olmasın" demişti.

Şimdi argo konuştuğu veya tepki verdiği zaman psikiyatristen izinliyim diyerek gülüyordu...

Ayla BEŞER

12.08.2022