YÜREK SIZISI

Değişik birisiydi, ilginçte denilebilirdi. Gözlerinin içi gülüyordu, konuşurken hep neşeli olurdu. Somurtkan halini görmek pek mümkün değildi. Belki sürekli onunla yaşayanlar her haline tanık oluyordu ama bizim gibi ara sıra birlikte olanlar için görüntü ,hep neşeli haliydi. Bazen söyledikleri gerçek mi yoksa espri mi yapıyor anlamak zor oluyordu. Hele hele arada kinayeli lafları…. Kim üstüne alınsa daha uygun olur diye göz ucuyla etrafı süzdüğüm de olmuştur hani. Dikkatinizi çektiyse kendim hiç üstüme alınmıyordum. İlk tanıştığımız zaman pek algılayamamıştım kişiliğini.” Canım merhaba “diye başlamış, sohbet sonuna doğru bir bakmıştım hayata bakışım, gelecek kaygılarım, ailem ile ilişkilerim çoktan konuşulmuştu. Hangi ara bu mevzular açılmış, benim gibi ketum bir insan nasıl olmuş terapi koltuğunda gibi her şeyi ortaya koymuştum farkında değildim. Bir ara kafama taktığım hiçbir şeyin aslında benim için üzüntü kaynağı olamayacağını bile düşünmeye başladım. Anlattıklarımı, bir yandan başkasının derdini dinliyormuşum gibi hayal etmeye başladım. Doğrusunu isterseniz o ilk gün yanından ayrılırken kafam bayağı karışmıştı. Uzunca bir süre arkadaşlığımız dostluğumuz devam etti. Onunla sohbet etmek iyi geliyordu bana. En karamsar olduğum anlarda bile ne yapar eder aydınlık bir çıkış noktası yaratırdı. Bazen inatlaşır, ”bırak beni acılarımla, karamsarlığımla ve asık suratımla mutlu mesut yaşayayım “derdim. Şöyle bir bakar “ amannnn acı çekmeye mi geldik dünyaya, haydi eller havaya “ der hemen ortamı değiştirirdi. Bugün bunları size neden anlattığımı merak ediyorsunuz herhalde. Benim hayatımda isteyerek ya da farkında olmadan iz bıraktı. Yıllar boyu ayrı kaldık, sohbetlerini özledim. Bir ara unuttuğumu bile sandım O’nu. Halbuki insan sevdiğini unutabilir mi hiç? Gerçi O’na olan sevgimi de bir türlü adlandıramıyordum. Aşık olmamıştım hiç. Her gördüğümde içimde bir alev topu oluşuyordu ama. Konuşurken hayran hayran dinlerdim hep. Bazen anlamazdım o anda ne demek istediğini. Ayrıldıktan sonra tekrar tekrar kafamdan geçirirdim cümleleri. Değerliydi, önemliydi, saygı duyar, özlerdim. Benim için halen çok güzeldi. En çok güldüğü zaman gözlerinin içinin gülmesini seviyordum. İnsanın içine işlerdi kahkahası. Şu an ne düşüneceğimi bilmiyordum. Ağacın altındaki bankta elleri ellerimin içinde, başı omzumda, bu sefer sessiz, yorgun. Uzun bir sessizlikten sonra “ ne iyi ettin de geldin, özlemişim seni” dedi kafasını kaldırıp gözlerimin içine bakarak. Değişmeyen tek şey gülen gözleriydi. Huzurevinden ayrılırken yüreğim orada kalmıştı. Ayla BEŞER 24.06.2021

6 Yorum

Serdar Taştanog

Serdar Taştanog

24 Haziran 2021
Yüreğinize sağlık
Umran özbey

Umran özbey

24 Haziran 2021
Sonunu okuduğum an çok duygulandım. En ıiçten hisseleri anlatmışsınız. Kaleminize sağlık
ERTUĞRUL ÖZBAĞ

ERTUĞRUL ÖZBAĞ

26 Haziran 2021
Aşk işte böyle bir şey Ayla hanım izler bırakmış ,sizin vicdanınızda ,kolay değildir bu duygular,sizinle mezara kadar gider .İşte bunun için dünyada derler ki, ' bir varmış bir yokmuş........'
Halit Çalışkan

Halit Çalışkan

26 Haziran 2021
keşke ayrılırken onu da huzurevinde dışarı çıkarıp yanına alabilseydin gülen gözlerine doya doya bakardın ama almadıysan vardır bir sebebi Ayla hanım tebrikler güzel hikayelerin için teşekkürler
Berrin arıkan

Berrin arıkan

28 Haziran 2021
Çok etkilrndim
Gulten Aydeniz.

Gulten Aydeniz.

06 Temmuz 2021
Cok zorlandım, cok etkilendim. Duygusallıktan cok öte. Farklı. Cok teşekkürler. Sağlık huzur dolu günler dilerim.

Yorum Bırakın

E-Mail adresiniz yayınlanmaz.







Yazarın Diğer Makaleleri