FUTBOL TAKIMI

Kuzenini çok severdi.3 yaş büyüktü. çocukluk  ve gençlik yılları bir arada geçti denilebilir. İlkokul çağlarında taş oynarken yenilip yediği dayaklardan elleri kıpkırmızı olurdu.Hiç acımazdı da gıcık.Kocaman elleriyle yaradana sığınır,birde ceza ne kadarsa zevkle yavaş yavaş sayardı. Kendisi de ladesten kazandığı chokella ile avunurdu ancak "yaşasın seni yendim" diye. Prensipleri vardı kuzeninin  .Bir kere kahvaltıda ekmek, yağ ve peynir olacaktı . Ekmeğe yağı sürüp yemezse sanki günü iyi geçmeyecekti.Karpuzu kesmez,kesen çekirdekleri tam ayıklamazsa yemezdi.Meyve soyulup önüne konulmalıydı. Tavuk kemikli olmayacaktı. Bir gün bile şikayet etmezdi ama. En başından tavrını koyar çekilirdi kenara. Elbette bu durumlarda bir şey yemediğini görenler her şeyi onun istediği gibi yapardı.. Akıllı adamdı vesselam. Yıllar sonra kızı " dayımın hayat anlayışı müthiş,idolum o benim " demiş  ama elbette başındaki annesiyle dayısının hayatını yaşayamamıştı. "Yemiyorum "ben bunu dediğinde" keyfin bilir diyen" bir anne zordu elbette.

Hatırnazdı da kuzeni. Bayramlarda,kandilde mutlaka arardı. 3 yaş farka rağmen kendisine " kızım" diye hitap ederdi. Allah'tan eşi de çok iyi ve kafa dengi çıkmıştı. Huysuz ve kıskanç bir yenge tüm dengeyi bozabilirdi zira.

Kuzeni meğer çaktırmadan mahallenin delikanlılarından da korurmuş kendince.Halbuki ne karışıyorsun, Bırak gençler tanışsın kaynaşsın. Yıllar sonra o zamanlar kendisine ilgi duyan bir delikanlının kulağını çektiğini de öğrenmişti. Abi olmak zor zenaat sanırım.

Şimdilerde herkes bir tarafa dağılmıştı. Yaşanan şehirler değişmiş,verilen kayıplar hayata hüzün katmış,eski neşeler kalmamıştı. Düğünler ve cenazelerde toplanılıyordu artık.Yine bir akraba  düğün zamanı kuzeni misafir etmişti onları. Dayıya hayran kızı daha çok mutlu olmuştu. Dayısı ile yaptığı sohbetlerden her zaman zevk alıyordu.

Laf lafı açmış konu yine çocukluk günlerine gelmişti. Birden  " biliyor musun " dedi kuzenine. "Ben senin yüzünden Beşiktaş'lı oldum." " Niye ki" diye sordu kuzeni. " Hiç unutmam ben 5 yaşındaydım. Sen bir gün ben Beşiktaş' lıyoım dedin.O zaman bende Beşiktaşlı' yım dedim sana. 40 senedir de hiç vazgeçmedim" 

Hakkettiği övgüyü duymayı bekliyordu. Kuzeni gayet sakin " ben hiç Beşiktaş'lı olmadımki " dedi.

"Nasıl yani ? Olur mu ya sen dedin ,ben o yüzden oldum.Yıllardır da herkese anlatırım".

"Yanlış bilgi vermişsin yıllardır. Ama tebrik ediyorum istikrarlısın. Bu kadar yıldan sonra da vazgeçme  zaten ". Sonra kızına dönüp" haydi dayına bol köpüklü bir kahve yap getir  ,sonra seni çocukluk mahallemize götüreyim dedi gülerek.

 

Ayla BEŞER

 

06.05.2021

Henüz Yorum yok

İlk yorumu siz yazın.

Yorum Bırakın

E-Mail adresiniz yayınlanmaz.







Yazarın Diğer Makaleleri