Leyla ile mecnun, Kerem ile Aslı, Ferhat ile Şirin . Dillere destan büyük aşklar. Büyük aşk olmalarının nedeni ise kavuşamamış olmaları. Mutlu son ile bitse acaba yüzyıllar boyu örnek aşk olurlar mıydı?  Hiç sanmıyorum. 

         Haklıydı arkadaşı. Dinlerken bir yandan da düşünüyordu. İnsanlar hep acı ile besleniyorlardı hayatta. Hiç kimse mutlu sonları hatırlamıyordu. Masallarda bile mutlu son ile bitmesi için öncesinde mutlaka acı dolu hikayeler gerekiyor ve hiç kimse "onlar ermiş muradına " cümlesinden sonrası ile ilgilenmiyordu.  

          Çevresindeki insanlar hayatlarındaki acıları anlatmaktan zevk alıyor, mutlu olduğu günlerin adını bile anmıyordu. Sanki mutlu olmak, huzur içinde yaşamak ayıptı, suçtu.

Kendi hayatında çok şükür bir problem yaşamıyordu. Belki de hayata bakış açısı ve beklentilerini yüksek tutmaması bir neden olabilirdi buna. Elbette eşinin de alışılmış klasik koca kafasında olmayışı da önemliydi. Ailesi ve kendisi arasında her zaman denge kurmayı becermiş, kadınlık vasfından önce her zaman bir insan olarak önemsemişti kendisini. Fikirlerine saygı duymuş, sormuş, sonunda genellikle kendi dediğini yapmıştı ama olsundu. Büyük bir aşkla evlenmemişlerdi. Zaten hiç inanmamıştı aşka. " ben evleneceğim insana saygı duymalıyım, saygı sonunda mutlaka sevgiyi getirir. Seviyorum diyerek gözü kara yapılan evlilikler sonu genellikle hüsran diye düşünürdü. Zira bir müddet sonra yapılan yanlışlar " beni bu kadar çok seven insan nasıl böyle davranabiliyor, her şey yalan mıydı? "sorgusuna dönüşüyor. Özellikle kadınlar sanıyor ki " çok seviliyorum, benim için her şeyi yapar, benden vazgeçemez. Ve bir de " nasılsa zamanla değişir" düşüncesi hayattaki en büyük yanılgı. Bunu düşünen insanın önce kendisine bakması gerekiyor. Sen değişir misin acaba ? İnsan kendisinde ne kadar değişme potansiyeli görüyorsa karşısındaki insan için onun yarısını hissetmeli. Ki bu bile büyük başarı olur. İnsanların özü hiçbir zaman değişmez. Belki ilerleyen yaşlarda ve yaşananların etkisiyle törpülenir duygular. Zaman zaman bıkkınlıktan, bazen yorgunluktan, kimi zaman da laf anlatmaya bıktığından insanlar bazı huylarını ve duygularını ortaya koymaktan vazgeçebilir. Aslında tüm duyguları yine de içinde var olmaktadır. 

        Son zamanlarda kayınvalidesinin geçirdiği ameliyat neticesinde ziyarete gelen veya arayan insanların " geçmiş olsun " dedikten sonra kendi yaşadıkları ve daha da zor olduğunu düşündükleri hastalık ve ameliyat maceralarını anlatıyor olmalarına şaşırmıştı. Şimdi birden anlamıştı sanki onları." Senin acın ne ki, ben de daha beteri var "zihniyeti insanları mutlu ediyordu galiba.

     " Sen ne düşünüyorsun bu konuda ? "

  Toparlandı birden" haklısın canım, kavuşmuş olsalar dünyaya mal olacak bir aşk hikayesi kahramanı olamazlardı bence de" . Gülümseyerek kahvesinden bir yudum aldı.

Ayla BEŞER

13.03.2021