Annesi elinden çekerken 

"kızım haydi söylenip durma geç kalıyoruz.Tamam söz veriyorum akşam eve dönerken alacağım sana o topu şimdi olmaz."

"Banane banane şimdi alsan ne olur?"

"Yavrum oynarken bir şeyi kırarsın,bir eşyaya zarar verirssin.Biliyorsun Zuhal hanım çok titiz.Zaten seni götürmemi bile zor kabul etti.Hadi annecim söz akşama alacağım,evimizde istediğin kadar oynarsın."

Ağlamayı kesmişti.Ne yaparsa yapsın istediğini  o an  elde edemeyeceğini anlamıştı.Zuhal hanımın evinde uslu bir kız olarak akşam ödülü haketmeyi istİyordu.Bütün gün sadece bebekleri ile bir köşede oynadı.Annesi bile hayret etmişti bu duruma.

"Aferin benim akıllı kızıma.Bak isteyince ne kadar akıllı-uslu oluyorsun Şimdi ben dönüşte sana o topu almaz mıyım?Elbette alırım.Hem de yanına bir de en sevdiğin çikolatadan alacağım." 

Gerçekten de o akşam kırmızı topu ve çikolatayı almıştı annesi.Daha 7 yaşındaydı ama o gün hayatta istediklerini nasıl elde edeceğini anlamıştı.

Komşularının kızı vardı.Ayşegül.Çok huysuzdu,onunla oyun oynamaktan hiç zevk almıyordu.Ama annesi ile Ayşegül'ün annesi çok iyi arkadaşlar.Ve fırsat buldukça bir araya geliyorlardı.Öyle olunca da kendisi de Ayşegül ile oynamak zorunda kalıyordu.Ne zaman eline bir oyuncak alsa Ayşegül hemen ağlıyor 

" onu ben istiyorum" 

diye bağırıyordu.Annesi 

" hadi kızım ver onu,sen akıllısın" 

diyerek hep elindeki oyuncağı alıp Ayşegül'e verirdi.Sıkılmıştı artık bu davranışlardan ve sürekli kendisinin bir şeylerden vazgeçmek zorunda kalmasından.Babası vardiyalı çalışırdı.O akşam eve gidince annesi yine Ayşegül'leri çağırmıştı oturmaya.Topu ile oynamanın hayal olduğunu tahmin edebiliyordu.Yine ağlayıp-bağırıp elinden alacaktı Ayşegül.Sakladı topunu.Ve en sevmediği bebeğini aldı kucağına.Oturdu divana gelmelerini bekledi Tahmin ettiği gibi olmuştu.İçeri girer girmez bağırmaya başlamıştı.

"Annee ben o bebeği istiyorum." 

Sıkıca sarıldı bebeğine.Sanki en sevdiği en kıymetlisi oymuş gibi.

"Banane vermem, o hep benim elimdekileri istiyor."

"Hadi kızım üzme arkadaşını" ,

dil döküyordu  yine annesi .

"Bak şurada bir kahve içeceğiz ağız tadıyla,bağırtma arkadaşını "

 "Tek bir şartla veririm.Bunu aldıktan sonra başka bir şey istemeyecek.Bundan sonra ne alırsam onu da alacak elimden biliyorum".

"Söz veriyorum istemeyecek,değil mi Ayşegül?Bu bebeği sana verirse Aysun  başka bir şey daha istemeyeceksin değil mi akıllı kızım? "

"İstemem tamam,ama versin o bebeği bana." 

Mecburiyetten veriyormuş gibi yapmıştı.Çok üzülmüştü bebeği arkadaşına verirken.Ama içinden de gülüyordu.

" Bıktım senden,al bakalım.Yine senin dediğin oldu." 

Bir öfkeyle fırlattı bebeği.Ayşegül çok mutluydu.Sonunda istediğini elde etmişti.

Koşa koşa odasına gidip sakladığı yerden kırmızı  topunu çıkartmıştı.Salına salına oturma odasına geldiğinde Ayşegül'ün elindeki bebeği fırlattığı gördü ve hemen annesine baktı.O akşam Ayşegül kırmızı topu alamamıştı.Ve daha sonraları da Aysun hangi oyuncakla oynamak istemiyorsa,Ayşegül hep onunla oynamak zorunda kaldı.

" Aysun hanım"

"Efendim?"

"Dalıp gitmişsiniz.Sizin için ne kadar önemli o kırmızı top,sanki film seyreder gibi topu seyrediyorsunuz"

Gülümsedi."35 yaşında banka müdürü olduysam o kırmızı top sayesindedir,insanların hırs ve açgözlülük ile bir şey elde edemeyeceğini ama aklını kullananların her zaman başarılı olacağını öğretti bana "

Ayla BEŞER

03.09.2022